Święta Grania – Patronka dzieci i młodzieży

Święta Grania jest Patronką dzieci i młodzieży. Jej relikwie znajdują sie w parafii św. Szczepana, w miejscowości Capraia Fiorentina, niedaleko Florencji, w Toskani, we Włoszech. Święta Grania zmarła jako Dziewica i Męczennica Chrystusa. Mówi nam o tym tablica, która była przy jej grobie, obecnie znajdująca sie w ołtarzu w kaplicy willi Bibbiani, w gminie Capraia e Limite, w Toskani. Wymiary ciała Świętej pozwalają przypuszczać że miała ona sześć lub siedem lat, kiedy została zabita za wiarę w Jezusa Chrystusa. Fakt, iż jej ciało zostało znalezione w katakumbach świętej Agnieszki w Rzymie, pozwala przypuszczać że święta Grania została zabita w jednym z ostatnich prześladowań, prawdopodobnie w czasie panowania Dioklecjana.

Ciało Świętej zostało wydobyte z katakumb świętej Agnieszki 12 września 1646 roku, za pozwoleniem Papieża Innocentego X. Zostało ono podarowane prałatowi florenckiemu Baccio Aldobrandini. Prałat prosił o tę relikwię dla swojego przyjaciela Giovanniego Gufoni, kapłana szlachetnego rodu, pochodzącego z Caprai. Ksiądz Gufoni chciał w ten sposób zostawić po swojej śmierci jakiś ważny dar dla mieszkańców Caprai. Jak potwierdzają dokumenty ciało świętej Grani znajdowało sie w Caprai już od 1652 roku. I od razu zapaliła się gorąca pobożność ludu do Świętej. Mieszkańcy Caprai, dzięki licznym łaskom, które otrzymywali przez wstawiennictwo ich Patronki byli zawsze bardzo mocno do niej przywiązani. To przywiązanie ludu do Świętej, wyraża się przede wszystkim w zaufaniu jakie nieustannie w niej pokładali. Jest wiele cudów, przypisywanych jej wstawiennictwu i wszystkie bardzo podobne do siebie.  Święta przychodziła z pomocą i opiekowała się dziećmi, które znajdowały się w zagrożeniu życia. I jak podają przekazy: dzieci te zawsze były ratowane w cudowny sposób przez „dziewczynkę ubraną na czerwono”. Dla wszystkich było oczywiste, że z pomocą przychodziła święta Grania. Na potwierdzenie tych cudów, w przeszłości istniały różne vota. Różne były sposoby przyzywania wstawiennictwa Świętej. Istniała np. poduszeczka świętej Grani, którą podkładano pod głowy konających lub ciężko chorych, w celu ich uzdrowienia. Kwiaty poświęcone w uroczystość Świętej i zasuszone w domach, były rozsypywowane na wiatr aby w ten sposób uciszyć i poskromić burze. Podczas drugiej wojny światowej kobiety z Caprai powierzały mężczyzn, którzy walczyli na froncie, kładąc ich zdjęcia przy urnie świętej Grani.

Mieszkańcy Caprai byli przyzwyczajeni do dużych wyrzeczeń, po to by jak najlepiej uczcić ciało ich Świętej. Dla ludzi, którym codzienne życie upływało w rytm natury i wiary, Grania była bardzo im bliska, odczuwali jej obecność. Granię nie tylko się prosiło o potrzebne łaski, ale też chętnie dawało się jej, jako komuś z rodziny. Opowiada się że kiedy została ukradziona bogata suknia, w którą Grania była ubrana, parafianie uszyli jej suknie jeszcze bardziej kosztowną, mając przy tym sympatyczną śmiałość wobec Świetej, mówiąc jej by strzegła swojej sukni z wiekszą uwagą: „Święta Granio, nie pozwól okraść  się ponownie, bo jeśli znowu ukradną Ci suknię, to następnym razem zrobimy Ci ją z prostego, taniego materiału”.

Dzień jej święta, drugiego maja był przeżywany z wielką pobożnością. Wszyscy tego dnia powstrzymywali się od pracy, by uczcić Granię i uczestniczyć w uroczystej Mszy Świętej. Z zebranych świadectw wiadomo że w dzień Świętej parafianie szli w procesji za dzieckiem jadącym na osiołku, rozpoczynając od dolnej części Caprai a kończąc na wzgórzu, przy akompaniamencie orkiestry dętej. Co 50 lat odbywały się uroczystości jubileuszowe z udziałem biskupa. Piewszego maja wieczorem, w wigilię uroczystości są zapalane ogniska wokół miasteczka. W przeszłości były osoby, które zajmowały się sprzedażą wiązek chrustu, odpowiednio przygotowanych, by je zapalić w wigilię święta. Jest to zwyczaj, który wyraża radość ze świetowania. Ale są też osoby, które opowiadają że ten zwyczaj narodził się, kiedy w pewnym okresie, trudnym do określenia, ciało Świętej zaginęło i mieszkańcy Caprai przez wiele nocy z zapalonymi pochodniami chodzili i szukali drogiej im Patronki.

Urna, w której znajduje się obecnie święte ciało została zrobiona po wojnie, gdyż poprzednia została zniszczona w czasie bombardowania kościoła w 1944. Również poprzednie urny, często bogato zdobione, w których znajdowało się ciało Świętej były realizowane dzięki ofiarności parafian. Parafianie często stawiali czoła dużym wydatkom, po to by relikwia świętej Grani miała godne jej czci ornamenty.

Ksiądz Attilio Bianconi (zmarły w 1956 roku) pisał: „Szkielet świętej Grani, po tylu wiekach i mimo trudnych warunków, w których znajdował się w pierwszych stu latach pobytu w Caprai jest dobrze zakonserwowany. Święta jest ubrana od szyi do stóp w bogaty strój z czerwonego aksamitu, pięknie wyszytym złotymi nićmi. Na jej piersi leżą skrzyżowane lilia i srebrna palma. Na jej głowie jaśnieje metalowa aureola”.

Inny opis świętego ciała zostawił nam ksiądz Ubaldo Castellani: „Od poduszeczki, na której leży głowa Świętej, zwisają po bokach dwie czerwone szarfy. U stóp Świętej znajduje się owalny kamyk, w ktorego głębi znajduje sie szklane naczynie, zawierające wiele kropel krwi. Na zewnątrz widać mały napis w języku łacińskim: „Sacrum Corpus Sanctae Graniae Virgini et Martyris cum vase sanguinis eius respers, ex coemeterio sanctae Agnetis via Nomentana cum proprio nomine extractum, jussu Innocentii P.P. X”. („Święte ciało świętej Grani, dziewicy i męczennicy z naczyniem skropionym jej krwią, wydobyte z jej własnym imieniem z cmentarza świetej Agnieszki przy ulicy Nomentana, za pozwoleniem Papieża Innocentego X”).

Modlitwa do świętej Grani

O święta Granio, Lilio czystości, Różo miłości która przez Twoje zasługi i przez Twoje wstawiennictwo udzielasz słodkigo pocieszenia duszom, które się Tobie polecają, zwróć  również na mnie biednego grzesznika Twoje miłosierne spojrzenie, wysłuchaj mojej modlitwy i pociesz mnie.                                       

Przez Jezusa Chrystusa, który Ci niczego nie odmawia udziel mi łaski nawrócenia, abym mógł zacząć nowe życie pełne miłości, abym mógł zawsze być gotowym tak jak Ty do poniesienia największej ofiary, niż miałbym odrzucić wiarę chrześcijańską i złamać przykazania. Otocz mnie i mój dom Twoim świętym płaszczem opieki i spraw, byśmy wszyscy po tym życiu wiernym i pobożnym zasłużyli na wieczne przebywanie z chórem błogosławionych, który razem z Tobą triumfuje w niebie. Amen.

Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo, Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Swiętemu….

Udzielamy 50-dniowego odpustu wiernym, którzy odmówią tę modlitwę

Pistoia, 27 stycznia 1915

† Andrea, Biskup Diecezji Pistoia i Prato